L’ORA E EL SAPIN – Poesia Piemontese

L’ORA E EL SAPIN – Poesia Piemontese

L’ORA E EL SAPIN

Quand a l’avrà l’oreura dait la cassa
a le steile,possandje dla dal mar,
desvijte a ciapa Fido e tó sapin,
col sapin ch’a l’è fait a sta manera:
l’ha ël man-i longh doe spane, e, anfrissà andrinta
un fer che da na part a l’ha doi dent
longh una dìa per pichè ant la tera;
da l’aotra na palëtta per raspela,
tajenta per rompìla a spatarela
d’ant la tan-a ch’a stërma nòst tesòr.

‘D pijras un cavagnin da portè al gomi
e: an marcia con tó Fido ch’at compagna
ò davanti ò d’acant ò da derera.
pront a fërmesse al moment bon là andoa
a mancrà nen ‘ d trovela; già nufianda,
nas sn tera e squisenda a darà ël sign
come a fa ël can da cassa su le staite,
e squassand la coa at dis ch’a j’è.

G.B Vigo – O. Gallina, LA TRIFOLA 1975